Σήμερα έχουμε τη Φθινοπωρινή Ισημερία, δηλαδή η ημέρα και η νύχτα έχουν ίση διάρκεια πριν από την κάθοδο στο αυξανόμενο σκοτάδι. Eίναι η τελευταία γιορτή της εποχής της συγκομιδής.

Μετά από αυτήν την ημέρα, το σκοτάδι κυριαρχεί στο φως και το κρύο καταλαμβάνει τη ζεστασιά.

Ημέρα που εορταζόταν τελετουργικά σε πολλές κουλτούρες και πολιτισμούς. Στην Ελλάδα, συμβολιζόταν με το μύθο της Περσεφόνης, που αυτή τη μέρα κατεβαίνει στον κάτω κόσμο να βρει τον Άδη και αφήνει τη μητέρα της Δήμητρα θλιμένη. Μέχρι την εαρινή ισημερία, που θα ανέβει ξανά στη γη κι όλα θα αναγεννηθούν.

Ο συμβολισμός αφορά κι εμάς, που είμαστε αναπόσπαστο μέρος της φύσης. Είναι η στιγμή να κοιτάξουμε μέσα μας και να ισορροπήσουμε τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας, να βρούμε ισορροπία στη ζωή μας. Ότι δε χρειαζόμαστε πια, ας το αφήνουμε να φύγει

Με το καλό!